Høines, gardsnummer 43, bruksnummer 11 og 12 - det er mitt utgangspunkt.

Historiebloggen til Marit Elisebet Totland
Høines g.nr 43, br.nr 11 er mitt utgangspunkt, bokstavlig talt, siden det var der jeg vokste opp og slet mine barnesko, som farfar flittig lappet og stelte. "Løft føttene når du går!", var hans formaning. Siden jeg er datter til far, Rolf, - med stor historieinteresse og datter til mor, Inga, med stor slektshistorie-interesse, er det helt naturlig at jeg prøver å samle mest mulig av familiens og hjemstedets historie.

Fortiden fasinerer. Levekåra var så annerledes. Det holder det ikke bare å se nærmere på egen gårdshistorie for å forstå fortiden. Perspektivet må utvides. Jeg er derfor på leiting etter alt av interesse som kan fortelles: "Det var en gang.."

Forseggjorte offentlege dokument:

tirsdag 3. april 2012

Kvinnherad - verd å oppleva, no som før!




- "Levde du i gamle dagar?"

Overrumpla av spørsmålet må tanken gjera eit byks. Nei da. Jo, forresten: Jo, det gjorde eg sjølvsagt. Oppvaksen på 60-talet, levde eg i gamle dagar; då me bar telt og soveposar på ryggen og tok ferje og buss på familie-telttur og besteforeldrene mine spanderte drosje for å oppleva blomstringa i Hardanger. Stua inn i ein drosje, med drosjeeigaren bak rattet, farfar i framsetet og resten av familien; farmor, mor, far, bror min og meg i baksetet, bar det av garde nordover.

Det vart eit eventyr: Far fortalte eventyrlege historier undervegs, mens han dampa på pipa fullt med "Eventyrblanding", hans favoritt tobakksmerke.

Nokre bilete festa seg i minnet frå denne turen: Kjøtkaker på hotellet i Rosendal med påfølgjande leik i fjæresteinane, å sjå snøen på dei majestetiske fjelltoppane når det var sommartemperatur der eg var, fossande vatn som fauk over vegen og trefte meg i andletet om vindauga stod ope, (ikkje berre vassrett vatn i regnbygene som eg var van med frå Karmøy). I tillegg har eg eit fotografi som viser ein mann som stikk hovudet gjennom holet i eit av dei eldgamle trea på baroniet. At me var på det ærverdige baroniet i Rosendal, hugsa eg ikkje, men biletet lyg ikkje.

No er eg fastbuande her, og gjenopplever turen med jamne mellomrom. Baroniet har eg sett med vaksne briller og historia om livet der har fasinert meg. Og på Halsnøy kan ein få ei aning av klosterliv med tidebøner og munkar. Naturen nyt eg i fulle drag. Har me gjester, må dei vera med opp i fjellet, til fots eller i bil, og  etterpå må dei til fjorden, enten til næraste stranda, fem minuttar å gå frå der eg bur, eller ut på ein holme for å nyta freden og kaffikoppen. Til middag blir det Sundepølsa, laga ikkje langt herifrå, og kålrabistappe med tytebær plukka rett opp i lia her på Husnes. Lokal mat må til!

Vil eg ha noko meir - for auga eller øyra, er det utstillingar og konsertar, titt og ofte, både her og der.

Kvinnherad heiter den flotte kommunen eg bur i. Velkomen hit, - for å bu her eller for å feriera!

I dag har eg nytta vårlyset til å måla eit lite gløtt av Hardanger, slik det snart blir sjåande ut. Dottera har hatt med seg tyske vener, studentar, ein tur på Baroniet. Og det er kjekt å høyra at parken og staden framleis fasinerer dei som tar turen dit.

..

Fleire bilete finn du på Galleri Nauthydlaren

2 kommentarer:

  1. Jeg liker bildene dine :) Utrolig fine

    SvarSlett
    Svar
    1. Eg er seint ute: men takk for kommentar. Kjekt at du liker bileta.

      Slett